بررسی حساسیت مکانی آشکارساز سوسوزن پلاستیک برای آشکارسازی گاما و کاربردهای احتمالی آن در تصویربرداری پزشکی

اصول کار آشکارسازهای حساس به مکان مورد بررسی قرار گرفته است . به عنوان مثال اصول کار یک دوربین گاما بررسی شده و عوامل موثر در بهبود کیفیت تصویربرداری در این نوع دوربین ارائه شده است . کریستالهای بزرگ یدروسدیم nai(t1) که چندین تکثیر کننده فوتون به آنها متصل گردیده است هم اکنون در مراکز پزشکی جهت تصویربرداری استفاده می شوند. هدف از این تحقیق مطالعه سوسوزنهای پلاستیکی به عنوان ابزاری برای تصویربرداری در پزشکی هسته ای است . جذابیت استفاده از سوسوزن پلاستیک به دلیل ارزان بودن این سوسوزن و همچنین خواص زمانی آن بسیار واضح است . در مطالعه سوسوزن پلاستیکی به عنوان آشکارساز حساس به مکان دو آشکارساز بزرگ پلاستیکی اولی به شکل استوانه ای از جنس ne102 و به ابعاد 30 سانتی متر طول و قطر 5/08 سانتی متر (2 اینچ) همراه با دو تکثیرکننده فوتونی که به دو انتهای آن از نظر نوری متصل شده، به کار گرفته شده است . آشکارساز دوم که یک سوسوزن پلاستیکی به شکل صفحه تخت به ابعاد 110cm طول و عرض 20cm و ضخامت 1cm، با کمک راهنمای نور به دو تکثیرکننده فوتونی به قطر 5 اینچ (12/7 سانتی متر) متصل شده است . رفتار نوری و رفتار زمانی این دو آشکارساز به کمک سیستم الکترونیکی هسته ای سریع اندازه گیری شده به منظور بهبود پاسخ سوسوزن روشهای مختلف جمع آوری نو، منعکس کننده هایی از جنس آلومینیوم و کاغذ سفید مورد بررسی و اندازه گیری قرار گرفت . علاوه بر استفاده از چشمه گاما از یک دیود نوری (light emiting diode)led نیز برای اندازه گیری پاسخ نوری آشکارساز استفاده شد. اندازه گیریها نشان داند که بهترین قدرت تفکیک مکانی قابل دستیابی بکمک الکترونیک و ابزار موجود حدود 10 سانتی متر است .